বৰেণ্য আধুনিক অসমীয়াসকল

(সত্যনাথ বৰা আছিল অসমীয়া সাহিত্যৰ এজন পুৰোধা ব্যক্তি। সাৰথিৰ পাঠকসকলৰ বাবে সত্যনাথ বৰা সম্পৰ্কে এটি চমু লেখা) সেই সময়ত আধুনিক […]

ড০ লক্ষ্মীনন্দন বৰা অসমীয়া সাহিত্যৰ এটা পৰিচিত নাম। “নিশাৰ পূৰৱী”ৰ পৰা “গঙা চিলনীৰ পাখি”, “যাকেৰি নাহিকে উপাম”, “পাতাল ভৈৰৱী” হৈ

অসমীয়া মানুহে ব্যৱসায় কৰিব নাজানে- এই অভিযোগটো অসমীয়া মানুহৰ গাত অতীজৰে পৰাই আছে। কিন্তু এজন মানুহে ঊনৈশ শতিকাতেই এই কথা

কমলাকান্ত ভট্টাচাৰ্যৰ জন্ম ঊনৈশ শতিকাৰ দ্বিতীয়াৰ্ধত। সেই সময়ৰ আনবোৰ অসমীয়া মহানায়কৰ তুলনাত তেওঁ এই ক্ষেত্ৰতেই ব্যতিক্ৰম আছিল যে, সেইসময়ৰ আনবোৰ

মণিৰাম দেৱান, অসম বুৰঞ্জীৰ এটা অতি পৰিচিত নাম। চিপাহী বিদ্ৰোহ অৰ্থাৎ ১৮৫৭ চনৰ বিদ্রোহত অসমৰ প্ৰথম শ্বহীদ আছিল মণিৰাম দেৱান।

যদিও অসমীয়া সমাজখনত অতীজৰে পৰাই বিশেষ কুসংস্কাৰ বা ৰক্ষণশীলতাৰ বিশেষ ঠাই নাছিল তথাপিও ক’ব পাৰি যে, অসমত প্ৰকৃত আধুনিক যুগৰ

(ভাষাৰ ওজা পণ্ডিত হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা আছিল অসমীয়া ভাষাৰ এজন বিদগ্ধ পণ্ডিত। হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা সম্পৰ্কে সাৰথিৰ পাঠকসকলৰ বাবে আমাৰ এটি চমু