ডাকৰ বচন
(ডাকৰ বচন অসমীয়া সমাজৰ এক বিশেষ জনপ্ৰিয় জনশ্ৰুতি। ডাকৰ বচন সম্পৰ্কে সাৰথিৰ পাঠকসকলৰ বাবে আমাৰ এক চমু লেখা) ডাক কোন […]
একাদশজন আহোম স্বৰ্গদেউ চুচেনফাৰ ১৪৮৮ খ্ৰীষ্টাব্দত মৃত্যু হয়। তেখেতৰ মৃত্যুৰ পাছতে তেখেতৰ পুত্ৰই চুহেনফা নাম লৈ আহোম ৰাজসিংহাসনত আৰোহণ কৰে।
অসমীয়া সাহিত্যৰ বুৰঞ্জীৰ আটাইতকৈ গৌৰবোজ্জল যুগটোৱেই হৈছে শংকৰী যুগ। এই সময়খিনিতেই অসমীয়া সাহিত্যৰ বাগিছাখন ফলে-ফুলে জাতিষ্কাৰ হৈ উঠিছিল। এই সময়ছোৱাত
আন্তৰ্জাতিক শ্ৰমিক দিৱস অৰ্থাৎ ‘মে’ দিৱস’ সমগ্ৰ বিশ্বৰ শ্ৰমিকসকলৰ বাবে পালন কৰা হয়। শ্ৰমিকসকলৰ বাবে এই দিৱস উৎসৰ্গিত বাবে এই
আহোমৰ নৱমজন স্বৰ্গদেউ চুজাংফা অষ্টমজন আহোম স্বৰ্গদেউ চুডাংফা ওৰফে বামুণী কোঁৱৰৰ মৃত্যু হয় ১৪০৭ খ্ৰীষ্টাব্দত। স্বৰ্গদেউ চুডাংফাৰ তিনি(৩)জন কোঁৱৰ আছিল।
ব’হাগ বিহু সন্দৰ্ভত সুধাকণ্ঠ ডঃ ভূপেন হাজৰিকাই গোৱা এটা গীতেৰেই অসমীয়া সমাজত ইয়াৰ গুৰুত্ব উপলব্ধি কৰিব পাৰি – “ব’হাগ মাথোঁ
অসমীয়া সাহিত্যৰ সোণালী যুগ বুলি কোৱা হয় শংকৰদেৱৰ নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰচাৰৰ সময়খিনিক আৰু শংকৰদেৱৰ এই সাহিত্য চৰ্চাৰ সময়খিনিক ভিত্তি কৰিয়েই
(অসমীয়া সাহিত্যৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগ হ’ল ভ্ৰমণ সাহিত্য। ভ্ৰমণ সাহিত্যৰ গুৰুত্ব আৰু অসমীয়া সাহিত্যত ইয়াৰ চৰ্চা সম্পৰ্কে সাৰথিৰ পাঠকলৈ এক
প্ৰত্যেক ভাষাৰে লিখিত ৰূপ সৃষ্টি হোৱাৰ পূৰ্বে এক মৌখিক ৰূপ লক্ষ্য কৰা যায়। অসমীয়া সাহিত্যও তাৰ ব্যতিক্ৰম নহয়। অসমীয়া ভাষাৰ